Muling napag-isa ang mga Tsino sa ilalim ng
bagong dinastiya, ang Song. Ang pananalakay ng mga dayuhan sa hilagang China
ang nagbunga ng nagpalipat ng kabisera ng imperyo mula Chang’an patungong
Bianjing (kasalukuyang Kaifeng) sa Hilaga, at nang lumaon ay sa Lin’an
(kasalukuyang Hangzhou) sa Timog. Sa kanilang panahon nawala ang pagkontrol ng
mga pinunong Song sa rehiyon ng Tibet. Sa kabila nito, nakamit pa rin ang
kaunlarang pang-ekonomiya at pangkultura ng imperyong Tsino.
Marami sa mga pinuno ng dinastiyang Song
ang pinagtuunan ang mga proyektong pang-impraestruktura tulad ng lansangan,
kanal, at patubig, sa halip na ang pagpapalakas ng hukbo.
Namulaklak din ang sining at panitikang
Tsino sa dinastiya. Naging tanyag na tema sa pagpipinta ang landscape.
Pinakamahalagang imbensiyon naman sa panahong ito ang compass ( na nagpaibayo
sa kahusayan nila sa paglalayag at direksiyon), at gunpowder ( na nagpaigting
sa kagalingan ng hukbong military ng dinastiyang Song).
Ang pakikipag-alyansa ng mga pinunong Song
sa pangkat ng mga Mongol ang nagging ugat ng pagwawakas ng dinastiya. Lumakas
ang mga Mongol na humantong sa pagpapatalsik sa Song at tuluyang pagsakop sa
China. Ito ang simula ng dinastiyang Mongol.
No comments:
Post a Comment